شبکه علم و دین بصیرت جویان
«نامزد بهاره قلبش را به عیسی مسیح در برنامه «نوایی صمیمی» سپرده بود. او از مشاوران خواست که با همسرش نیز صحبت کنند که او نیز مسیحی شود. در ابتدا همسرش نمی خواست ولی بعد از مدتی او فقط گوش میداد تا اینکه مشاوران خبرخوش را که تنها عیسی مسیح می تواند گناهان او را ببخشد، با او در میان گذاشتند. پس از شنیدن این خبر، او شروع به گریه کردن کرد و گفت: «من از پیامبرم محمد، امام علی و بقیه امامان در اسلام، خواستم که گناهان من را ببخشند و به من کمک کنند ولی هیچکدامشان کاری انجام ندادند. من از خداوند خواستم که حقیقت را به من نشان دهد که شما (مشاوران شبکه) با من تماس گرفتید. «شما جواب دعاهای من هستید!» او بسیار خوشحال بود از اینکه عیسی مسیح را به عنوان نجات دهنده خود پذیرفته است.»
این گونه عبارات بارها و بارها از شبکه های مسیحی فارسی شنیده می شود که برای اثبات حقانیت مسیحیت اعتبار امامان شیعه را زیر سؤال می برند! و حال آن که این گونه عبارات چند اشکال دارد:
اولاً که گفته است که گناهان فرد در اسلام بخشیده نمی شود و یا سخت بخشیده می شود. ما آیاتی درقرآن داریم که از باز بودن راه توبه حکایت دارد. مانند این آیه:
« و بگو ای بندگانم که بر خود اسراف (و زیاده روی در گناه ) کرده اید از رحمت خدا نامید نشوید . خداوند تمام گناهان را می آمرزد. زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.»[۱]
همچنین مگر می شود خداوند این همه مهربان باشد اما امام معصوم نبخشد. اصلاً مگر بنده این بزرگواران هستیم که ایشان باید ببخشند. امامان واسطه رحمت خدا هستند . هرجا خداوند رحمت کند آنان هم رحمت می کنند و هرجا غضب کند آنان هم غضب می کنند. البته برخی جاها خودشان واسطه می شوند تا خدا از خشم خود نسبت به بنده اش برگردد
سوم هم این که بخشش گناه چگونه باید احساس شود؟! مثلاً یک دفعه الهام شود که خدا تو را بخشیده است؟! همین که خداوند فرصتی برای توبه و بخشش گناه را به ما می دهد یعنی ما را می خواهد و ما را بخشیده است. نشان از این بالاتر که در دلمان نسبت به گناه می رنجیم؟ مگر بخشش گناه چیست؟
چهارم هم یک نکته عمومی درباره توسل کردن. آیا ما باید با یک بار توسل کردن و جواب نشنیدن از اهل بیت روگردان شویم؟ آیا حتماً باید جواب بشنویم تا به آن ها معتقد باشیم؟ یعنی اگر یکبار یا چند بار جواب ندادند یعنی اعتقادات شیعه الکی است؟ چه ربطی میان این دو هست؟ ما باید دین خود را از طریق استدلال بشناسیم از روی احساس.
۱. «وقل یا عبادی الذین أسرفوا علی أنفسهم لا تقنطوا من رحمه الله إنّ الله یغفر الذنوب جمیعاً إنّه هو الغفور الرّحیم»(سوره زمر/آیه ۵۳)
