🔹 وجه غالب و مشترک در تعاریف بر این است که امنیت ملی وضعیتی است که یک کشور نسبت به منافع و ارزش های حیاتی خودش، تهدیدی احساس نکند.
🔹 در گفتمان جدید امنیت ملی، سعی بر آن است تا با پرهیز از سلبی نگری صرف به بعد ایجابی امنیت نیز توجه شود و به این ترتیب، تصویر جامع تری از امنیت ارائه شود. در این گفتمان، امنیت به نبود تهدید تعریف نمی شود، بلکه افزون بر نبود تهدید، وجود شرایط مطلوب برای تحقق اهداف و خواسته های ملی نیز مد نظر است.
🔹 این رویکرد برای امنیت، ماهیت تأسیس قائل است و بر این باور است که امنیت تنها در وضعیتی وجود دارد که آن جامعه در سطح قابل قبولی از اطمینان برای تحصیل و پاسداری از منافع ملی اش دست یافته باشد.
🔹 امنیت ملی در این گفتمان عبارت است از «توانایی و شرایط عینی که در بستر آن می توان به منافع ملی دست یافت.» در این دیدگاه امنیت ملی، حتی نسبت به منافع ملی از اولویت برخوردار است، چرا که تحقق و عدم تحقق منافع ملی در گرو بود یا نبود امنیت است. بر اساس این دیدگاه، جامعه ای که در عین نبودن تهدید خارجی یا داخلی، توان لازم برای دست یابی به منافع ملی اش نداشته باشد، در وضعیت امن نبوده و نا امن ارزیابی می شود. [البته با یک نگاه اسلامی به تعریف فوق می توان مصالح شرعی و دینی جامعه را نیز همچون منافع ملی مطمح نظر نهاد.]
⬅️ اصول و مبانی جنگ نرم، ص۱۲و ۱۵-۱۶
