شبکه علم و دین بصیرت جویان
«احساس نیاز به پدر یا مادر شدن یک نیاز غریزی است که هر انسانی به آن توجه دارد. به صورت طبیعی باید در همه انسان ها وقتی به حدی از رشد می رسند، این احساس تولید شود. انسان از نظر روحی و روانی نیازمند به پدر شدن و مادر شدن است. زنی که تا پیش از مادر شدن ، از سختی های بچه داری دور است، همین که متوجه می شود به صورت طبیعی بچه دار نخواهد شد ، حاضر است پول های گزافی خرج کند تا صاحب فرزند شود.این زن وقتی بچه دار می شود، دردسر های زندگی اش آغاز می شود؛ امّا با وجود این دردسر ها احساس آرامش می کند. حالا اگر زنی از این احساس غریزی و روحی محروم است، باید به دنبال ریشه آن بود.
به صورت طبیعی احساس نیاز به فرزند با یکی دو فرزند هم ارضا نمی شود. انسان طوری آفریده شده که به زندگی با دیگران نیاز دارد. خانه های خلوت این نیاز را بر آورده نمی کند.وقتی این نیاز برآورده نشد، دو اتفاق بد می افتد: اول آن که این خلأ توسط رسانه پر می شود. یکی از دلایل اصلی رسانه ای شدن خانواده ها خلوت بودن محیط خانه است. دومین اتفاق هم گرایش شدید به محیط بیرون از خانه است. بیرون رفتن از خانه نه تنها بد نیست؛ خوب هم هست ؛ اما اگر بیرون از خانه بودن تبدیل به یک گرایش شود و ریشه این گرایش هم خسته کننده بودن محیط خانه باشد، بد و خطرناک است.
خانه باید محیطی برای تجربه ی آرامش و نشاط باشد؛ اما خانه های خلوت نمی تواند کارآیی این چنینی داشته باشد.
بدون تردید یکی از اصلی ترین عوامل نشاط در خانه ، وجود نوزادان و کودکان است. این تجربه ای است که کمتر کسی از آن محروم بوده است. یک نوزاد در مهمانی بزرگتر ها را به شدت به خود مشغول کرده و به اندازه چند فیلم و سریال به مهمانی، نشاط و شادابی تزریق می کند. شادابی و نشاطی که بزرگتر ها از کودک می گیرند ، ریشه در نوع آفرینش انسان دارد.»
حجت الإسلام استادعباسی ولدی، ایران جوان بمان،صص۱۴۸-۱۵۰
لینک مرتبط/
جایگاه فرزند آوری در اسلام(۱)/رابطه هدف زندگی با فرزند آوری
