ویژه ها
اصول امام(۳)/ مردمی بودن زمام داران

اصول امام(۳)/ مردمی بودن زمام داران

حضرت امام خمینی ره خود را خادم مردم می شمردند و فکر محرومین کشور نیز بودند و مسلّماً این مسئله با اشرافی گری تنافی خواهد داشت. بنابر این امام امت بر سادگی مسئولان تأکید می کرد و خود نیز با سادگی تمام زندگی می نمود.

امام، از تفاوت های اساسی حکومت اسلامی با حکومت سابق را در اشرافیت می دانستند و بر وضع معیشت مردم توجه داشتند.

لزوم ساده زیستی مسئولان در بیان امام ره

مسئولان ، اصلی ترین مخاطب در ساده زیستی هستند و امام امت بدین مسئله توجه تام داشته اند و راز لزوم ساده زیستی در آنان را چنین بیان می کنند:

«در طول تاریخ، اسکلت حکومت، چه اصل حکومت و چه مجلس‏ها از وقتى که مجلس تحقق پیدا کرد الّا کمى در دوره اول و همین طور ارتش و سایر نهادها، اینها چون از طبقه مرفه بودند و اسکلت حکومت را به اصطلاح اشراف‏ و اعیان تشکیل مى‏دادند از این جهت، اطلاع از اینکه به قشر مستمند چه مى‏گذرد نداشتند، نمى‏توانستند بفهمند که مستمند یعنى چه؛ فکرشان اصلًا در این قضیه هیچ وقت وارد نمى‏شد»[۱]

امام ره سعادت را در ساده زیستی دانسته و می فرمایند:

«انسان گمان مى‏کند سعادتش به این است که چند تا باغ داشته باشد، چند تا ده داشته باشد، در بانکها سرمایه داشته باشد، در تجارت چه باشد، شاید انسان این گمان را مى‏کند، لکن ما وقتى که ملاحظه مى‏کنیم و سعادتها را سنجش مى‏کنیم، مى‏بینیم که سعادتمندها آنهایى بودند که در کوخها بودند. آنهایى که در کاخها هستند سعادتمند نیستند. آن مقدارى که برکات از کوخها در دنیا منتشر شده است هیچ در کاخها پیدا نمى‏شود. ما یک کوخ چهار پنج نفرى در صدر اسلام داشتیم، و آن کوخ فاطمه زهرا- سلام اللَّه علیها- است. از این کوخها هم محقرتر بوده لکن …برکات این کوخ چند نفرى آن قدر است که عالم را پر کرده است از نورانیت »[۲]

ایشان به حکومت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و امیر المؤمنین علیه السلام اشاره کرده و به عنوان سیره یک حاکم اسلامی در ساده زیستی می فرمایند:

« خود پیغمبر را هر کس که سیره نوشته است از رسول اکرم، [نقل کرده که‏] وضعش در زندگى کمتر بوده است از این مردم عادى که آن وقت در مدینه‏ زندگى مى‏کردند. اطاق گلى اینها داشتند؛ توى مسجد یک اطاق گلى داشتند. سوار الاغ مى‏شده، یک کسى هم دنبالش، پشت سرش مى‏نشسته و مى‏رفته. آن وقت هم براى او مسأله مى‏گفته، او را تربیت مى‏کرده‏»[۳]

سیره عملی امام، سادگی و دوری از اشرافیت

امام خمینی ره با آن که عالی ترین رتبه سیاسی در ایران را دارا بود اما حق ویژه ای برای خویشتن قائل نشد. حتی نگذاشت حسینیه جماران را گچ کاری کنند . با کاخ نشینی مخالف بود و فرزندان را نیز از آن دور می ساخت. حاج سید احمد آقا خمینی فرزند امام چنین نقل می کنند:
 روزی از برادران سپاه مستقر در بیت امام درخواست کردم جلوی ایوان بیت را نرده ای نصب کنند . وقتی مشغول این کار شدند امام وارد شدند و فرمودند : « احمد چه کار می کنی ؟ »عرض کردم : « برای حفاظت جان سید علی ( فرزندم) که خدای ناکرده به پایین پرت نشود ، از برادران خواسته ام که نرده ای جلوی ایوان نصب کنند و این کار مرسومی در همه خانه هاست.» امام فرمودند: « شیطان از همین جا سراغ آدم می آید. اوّل به انسان می گویدمنزل شما احتیاج به نرده دارد، بعد می گوید رنگ می خواهد، سپس می گوید این خانه کوچک است و در شأن شما نیست و خانه بزرگتر می خواهد و آرام آرام ، انسان در دام شیطان می افتد.»[۴]

پی نوشت ها :

[۱] صحیفه امام    ج‏۱۸    ۲۷

[۲] همان   ج‏۱۷   ص ۳۷۳

[۳] همان، ج‏۴، صص۲۱۹-۲۲۰

[۴] درسهایی از امام ، ص۶۲، به نقل از : برداشتهای از سیره امام خمینی، ج۱، ص۵۷

انتشار یافته در شماره سوم نشریه

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*

You cannot copy content of this page