شبکه علم و دین بصیرت جویان
حسین قاضیان، جامعه شناس ایرانی در طی مطلبی طولانی در سایت رادیو فردا (نهم اردیبهشت ۱۳۹۴) به حمایت از گفتار رئیس جمهور درباره اجرای قانون از جانب پلیس پرداخت.
«از پلیس اسلامی تا اسلام پلیسی» این تیتری بود از مقاله یک جامعه شناس ایرانی که با تحلیلی جامعه شناسانه معتقد است هدف رهبر انقلاب و مراجع تقلید از انتقاد به گفتار روحانی پیرامون وظایف رئیس جمهور قدرت سیاسی است نه اسلام. زیرا او این گونه می اندیشد که مردم از اسلام روگردان شده اند و حکومت می خواهد برای آن که حکومت اسلامی خود را پابرجا نگاه دارد فشار را بر سر آنان بگذارد و با زور مقاومت آنان را در برابر حکومت بشکند. این نویسنده بدون آن که هیچ تصورروشنی را از ساختار حکومت اسلامی غیر سکولار وهمچنین اقسام گوناگون مردم ایران توجه کند نظام جمهوری اسلامی را متهم به ابهام در مبنا می کند. و مردم را در مقابل نظام قرار می دهد و حال آن که نه هر بدحجاب مورد برخورد نظام است و نه هر بدحجاب مخالف نظام. برخی اشتباهات از ناحیه نیروی انتظامی به معنای سلب آزادی مردم نیست. آیا تمام مردم ایران کتک خورده اند که این جامعه شناس چنین می گوید؟ آیا اساساً از نگاه جامعه شناسی ، نظام بخشی جامعه مخالف مصالح آن است؟ آیا نظم دهی جنسی به جامعه و برخورد با برهم زنندگان امنیت روانی جامعه کاری اشتباه است؟ همچنین از سویی آن چه مخالفت رهبر انقلاب و بزرگان دین را برداشته است پیرامون مسائل میدانی جامعه است نه حریم خصوصی افراد. البته مجالس علنی در محیط بسته به معنای حریم خصوصی نیست. جالب آن است چیزی که به خاطر آن نظام متهم می شود انتظاری بس گزاف است . روابط جنسی در کشور های اروپایی نیز با محدودیت همراه است و تجاوز جنسی و نیز روسپی گری جرم محسوب شده و برخورد قانونی می شود ؟ آیا یک کشور نمی تواند با توجه به عرف رایج خود نظام حقوقی تدوین کند؟ مگر عرف از منابع حقوق نیست؟بنابر این اشکالی که گرفته شده است فاقد پایه علمی وبر اساس تحلیلات اشتباه برپاست
